لری و پارسيگ (که پهلوی نيز خوانند) از زبان ِ پارسهء هخامنشی آيند و به دو سه سدهء نخست ِ خدايی ِ اشکانيان به دو زبان دگرگون شوند. امروز که زبان ِ پارسيگ/ پهلوی پس از هزار و اند سال "بيدار" و "روان" می گردد، روی به زبان ِ همزاد ِ خويش می کند زبانی که یيش از چهار هزار هزار بدو سخن می گويند. لری را چگامه ها و دودانه های بسياری است برخی جنگی و برخی دوستانه، برخی شاد و برخی اندوهبار. اين دودانه ها را سرو (serū) خوانند (پارسيگ srō، و کسی که سرو خواند: srōbar). خداوند ايزدپناه بسيار سرو و ترانهء لری و لکی گرد آورده است. يکچند از دودانه هایِ ايشان ابر چيده ام و ايدر گذارششان به پارسيگ به دست می دهم.
| sru.pdf |
RSS Feed